اَلْوُشَّقُ [el-vuşşaḵ] (رُكَّعٌ [rukkaʹ] vezninde) أُشَّقٌ [uşşaḵ] lafzında lügattır ki çadır uşağı dedikleri dârûdur. ʹAcîbdir ki mü΄ellif وَشَقٌ [veşaḵ] taʹbîr olunan hayvândan sükût eyledi. Maʹlûmdur ki derisinden aʹlâ kürk olur, telebbüsü bevâsîr ve nikris ʹilletlerine emândır. Ve garîbdir ki Ḩayâtu’l-Ḩayevân sâhibi dahi zikr eylememiştir. Müfredât-ı tıbbiyyede hemân bu ismle maʹrûf cânverdir, levn ve şeklinde kaplana şebîh olur kelâmıyla mersûmdur, lâkin [zann] ederim ki fi’l-asl وَشْقٌ [vaşḵ]-ı mezkûr maʹnâsından ʹArabî ola, niteki kelb-i mersûm وَاشِقٌ [vâşiḵ] ile müsemmâdır.
اَلْوَشْقُ [el-veşḵ] (مَشْقٌ [meşḵ] vezninde) Eti pastırma kılmak maʹnâsınadır; yukâlu: وَشَقَ اللَّحْمَ وَشْقًا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي إِذَا قَدَّدَهُ Ve dürtmek maʹnâsınadır; yukâlu: وَشَقَهُ بِالرُّمْحِ إِذَا طَعَنَهُ بِهِ Ve sürʹat eylemek maʹnâsınadır; yukâlu: وَشَقَ زَيْدٌ إِذَا أَسْرَعَ Ve
وَشْقٌ [veşḵ] Perâkende çayıra denir; yukâlu: بِالْمَرْعَى وَشْقٌ أَيْ مُتَفَرِّقٌ مِنَ الرِّعْيِ
اَلْوَشْقُ [el-veşḵ] (vâv’ın fethi ve şîn’in sükûnuyla) Eti zikr olunan vech üzere kurutmak.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı