اَلْوَسِيقَةُ [el-vesîḵat] (سَفِينَةٌ [sefînet] vezninde) Şol develere ıtlâk olunur ki birbirine be-gâyet mûnis ve elûf olmakla biri uğurlanıp sürülse cümlesi ondan ayrılmayıp berâberce sürülür ola,benî âdemde رُفْقَةٌ [rufḵat] gibidir ki birbirinden münfekk olmazlar; yukâlu: سَاقَ الْعَدُوُّ الْوَسِيقَةَ وَهِيَ مِنَ الْإِبِلِ كَالرُّفْقَةِ مِنَ النَّاسِ فَإِذَا سُرِقَتْ طُرِدَتْ مَعًا
اَلْوَسِيقَةُ [el-vesîḵat] (vâv’ın fethi ve sîn’in kesri ve meddiyle) Şol develerdir ki kaçan biri serika olup sürüle cümlesi bile sürülür, birbirinden ayrılmaz, benî âdemde olan رُفْقَةٌ [rufḵat] gibi ki birbirinden ayrılmazlar.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı