اَلْوَشَلُ [el-veşel] (vâv’ın ve şîn-i muʹcemenin fethiyle) Dağdan yâhûd kayadan sızıp akan azca suya denir ki katreleri birbirine muttasıl olmaya, ʹalâ-kavlin dağın yukarısından sızıp inen azca suya hâstır; yukâlu: مَا فِيهِ إِلَّا وَشَلٌ وَهُوَ الْمَاءُ الْقَلِيلُ يَتَحَلَّبُ مِنْ جَبَلٍ أَوْ صَخْرَةٍ وَلَا يَتَّصِلُ قَطْرُهُ أَوْ لَا يَكُونُ إِلَّا مِنْ أَعْلَى جَبَلٍ Ve çok suya denmekle zıdd olur; yukâlu: فِيهِ وَشَلٌ أَيْ مَاءٌ كَثِيرٌ Kezâlik azca gözyaşına ve çok gözyaşına ıtlâk olunur. Ve Tihâme’de bir cebel-i ʹazîm ismidir. Ve iki mevziʹ adıdır. Ve
وَشَلٌ [veşel] Heybet ve havf ve haşyet maʹnâsınadır; tekûlu: أَخَذَنِي مِنْهُ الْوَشَلُ أَيِ الْهَيْبَةُ وَالْخَوْفُ
اَلْوَشْلُ [el-veşl] (vâv’ın fethi ve şîn’in sükûnuyla) ve
اَلْوَشَلَانُ [el-veşelân] (fetehâtla) Su seyelân eylemek, ʹalâ-kavlin damlamak maʹnâsınadır; yukâlu: وَشَلَ الْمَاءُ وَشْلًا وَوَشَلَانًا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي إِذَا سَالَ أَوْ قَطَرَ Ve bir adamın hâli zaʹîf ve fakîr ve gedâ olmak maʹnâsınadır; yukâlu: وَشَلَ الرَّجُلُ إِذَا ضَعُفَ وَاحْتَاجَ وَافْتَقَرَ Ve niyâz ve tazarruʹ eylemek maʹnâsınadır; yukâlu: وَشَلَ إِلَيْهِ إِذَا ضَرَعَ
اَلْوَشَلُ [el-veşel] (vâv’ın ve şîn-i muʹcemenin fethiyle) Az su, mâ΄-i kalîl maʹnâsına.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı