اَلْوَقِلُ [el-veḵil] (كَتِفٌ [ketif] vezninde) ve
اَلْوَقُلُ [el-veḵul] (نَدُسٌ [nedus] vezninde) ve
اَلْوَقَلُ [el-veḵal] (جَبَلٌ [cebel] vezninde) Dağa çıkmak bâbında kavî ve tüvânâ insân ve hayvâna denir; yukâlu: فَرَسٌ وَقِلٌ وَوَقُلٌ وَوَقَلٌ أَيْ صَاعِدٌ يَعْنِي قَوِيٌّ فِي الصُّعُودِ
اَلْوَقْلُ [el-vaḵl] (نَقْلٌ [naḵl] vezninde) Dağa çıkmak maʹnâsınadır; yukâlu: وَقَلَ فِي الْجَبَلِ وَقْلًا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي إِذَا صَعِدَ Ve bir ayağı kaldırıp öbür ayağı basmak manâsınadır; yukâlu: وَقَلَ الرَّجُلُ إِذَا رَفَعَ رِجْلًا وَأَثْبَتَ أُخْرَى Ve
وَقْلٌ [vaḵl] Şecer-i مُقْلٌ [muḵl] ismidir yâhûd semerine yâhûd semerinin kurusuna denir; tâzesine بَهْشٌ [behş] denir; cemʹi أَوْقَالٌ [evḵâl]dir.
اَلْوَقِلُ [el-veḵil] (vâv’ın fethi ve ḵâf’ın kesriyle) Dağa çıkan keçi; yukâlu: وَغِلٌ وَقِلٌ Ve ḵâf’ın zammı dahi lügattir, mislu: نَدِسٌ [nedis] ve حَذِرٌ [ḩažir]. Ve نَدِسٌ [nedis] kîrli ve حَذِرٌ [ḩažir] korkulu maʹnâsınadır.
اَلْوَقْلُ [el-vaḵl] (vâv’ın fethi ve ḵâf’ın sükûnuyla) مُقْلٌ [muḵl] ağacıdır. Ve مُقْلٌ [muḵl] Hind hurmâsına derler.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı