اَلْوَقْذُ [el-vaḵž] (vâv’ın fethi ve ḵâf’ın sükûnuyla) Şiddetle pek vurmak maʹnâsınadır; yukâlu: وَقَذَهُ يَقِذُهُ وَقْذًا إِذَا ضَرَبَهُ شَدِيدًا Şârih der ki madrûbun aʹzâsı fersûde olup mevte müşrif olmak derecesinde vurmak olacaktır. İntehâ. Ve bir kimseyi yere çalmak maʹnâsına müstaʹmeldir; yukâlu: وَقَذَهُ إِذَا صَرَعَهُ Ve yavaşıtmak ve sâkin eylemek maʹnâsına müstaʹmeldir; yukâlu: وَقَذَهُ الْحِلْمُ وَالْوَرَعُ إِذَا سَكَّنَهُ Ve bir adama gâlib olmak maʹnâsına müstaʹmeldir; yukâlu: وَقَذَهُ إِذَا غَلَبَهُ Ve bir kimseyi hasta ve ʹalîl olarak bırakıp terk eylemek maʹnâsına müstaʹmeldir; yukâlu: وَقَذَهُ إِذَا تَرَكَهُ عَلِيلاً
اَلْوَقْذُ [el-vaḵž] (vâv’ın fethi ve ḵâf’ın sükûnuyla) Şöyle vurmaktır ki aʹzâsı gevşeyip ölüme karîb ola. Ve
وَقْذٌ [vaḵž] Uyku galebe etmeğe dahi derler; yukâlu: وَقَذَهُ النُّعَاسُ إِذَا غَلَبَهُ Ve نُعَاسٌ [nuʹâs] nûn’un zammıyla ve ʹayn-ı mühmele ile ımızganmaktır.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı