اَلْحَفْشُ [el-ḩafş] (ḩâ’nın fethi ve fâ’nın sükûnuyla) Su her cânibden akıp bir yerde cemʹ olmak; yukâlu: حَفَشَ السَّيْلُ يَحْفِشُ حَفْشًا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي إِذَا سَالَ مِنْ كُلِّ جَانِبٍ إِلَى مُسْتَنْقَعٍ وَاحِدٍ Ve
حَفْشٌ [ḩafş] Mataranın su tutmayıp suyu akmasına dahi derler. Ve
حَفْشٌ [ḩafş] At bir kerre seğirttikten sonra tekrâr seğirtmeğe dahi derler. Ve halk bir yere cemʹ olmağa da derler; yukâlu: هُمْ يَحْفِشُونَ عَلَيْكَ أَيْ يَجْتَمِعُونَ
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı