خَرُّوبُ [Ḣarrûb] (كَمُّونٌ [kemmûn] vezninde) Bir mevziʹdir. Ve Nuʹmân b. Ḵurayʹ’ın feresi ismidir. Ve
خَرُّوبٌ [ḣarrûb] Bir şecer adıdır, خُرْنُوبٌ [ḣurnûb] dahi derler ḣâ’nın zammıyla ve kalîlen meftûh olur. Şecer-i mezbûr iki nevʹdir, berrî ve Şâmî olur. Berrî kısmı dikenli olur, meyvesi tuffâha şebîh lâkin bî-taʹm olur. Ve Şâmî kısmının meyvesi hıyâr-şenbeye şebîh lâkin ondan ʹarîz olur ve ondan rubb ve sevîk tertîb ederler. Bu şecer Türkîde keçi boynuzu dedikleridir. Lâkin müfredât sâhiblerinin beyânına göre bostânîsi ve yabanîsi olur. Bostânî iki kısmdır, birine ḣurnûb-ı Şâmî derler ki semeri bir karış mikdâr olur ve bir kısmının semeri bakla gılâfına şebîh olur. Ve yabanîsi dahi iki kısm olur, bir kısmının semeri asgar ve bî-taʹm olur, mü΄ellifin dediği budur, lâkin tüffâha şebîh olur demesi nâ-mülâyimdir. Şârih der ki burada تُفَّاحٌ [tuffâḩ] lafzı نُفَّاخٌ [nuffâḣ] musahhafıdır ki nûn-ı mazmûme ve fâ-yı müşeddede iledir, lâkin ne olduğundan sükût eylemiştir.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı