اَلْخَذْءُ [el-ḣaž΄] (ḣâ’nın fethi ve žâl-ı muʹcemenin sükûnuyla) ve
اَلْخُذُوءُ [el-ḣužû΄] (قُعُودٌ [ḵuʹûd] vezninde) ve
اَلْخَذَأُ [el-ḣaže΄] (fethateynle) Bir kimseye ser-fürû eyleyip râm ve münkâd olmak maʹnâsınadır; yukâlu: خَذَأَ لَهُ وَخَذِئَ لَهُ خَذْءًا وَخُذُوءًا وَخَذَءًا مِنَ الْبَابِ الثَّالِثِ وَالرَّابِعِ إِذَا انْخَضَعَ وَانْقَادَ لَهُ Ve
خَذَأٌ [ḣaže΄] (fethateynle) Zaʹf-ı nefs maʹnâsınadır ki bî-zehre ve bî-sebât kalb olmakla bir ʹârızadan çabuk müte΄essir olup havf u endîşe eylemeyi mûcib hâletten ʹibârettir; yukâlu: بِهِ خَذَأٌ أَيْ ضَعْفُ نَفْسٍ
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı