دَاهِيَةُ الْغَبَرِ [dâhiyetu’l-ġaber] (fethateynle) Şol dâhiyeye ıtlâk olunur ki misl ve nazîrini bulmak mümkin olmaya. ʹAlâ-kavlin şol kimseye ıtlâk olunur ki ibtidâ sana ʹinâd ve temerrüd edip encâm-ı kâr kelâmına rücûʹ eder ola; yukâlu: إِنَّهُ لَإِحْدَى الْكُبَرِ وَدَاهِيَةُ الْغُبَرِ وَهِيَ دَاهِيَةٌ لاَ يُهْتَدَى لِمِثْلِهَا أَوِ الَّذِي يُعَانِدُكَ ثُمَّ يَرْجِعُ إِلَى قَوْلِكَ Maʹnâ-yı evvel gûyâ mürtefiʹ olan toza teşbîh olunmuştur ki misline ihtidâ mümkin değildir. Ve maʹnâ-yı sânî bakiyye maʹnâsından me΄hûzdur ki toz gibi yerinde kalır.
دَاهِيَةُ الْغَبَرِ [dâhiyetu’l-ġaber] Şol belâdır ki vasfa kâbil olmaya.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı