اَلدَّسْتُ [ed-dest] (dâl’ın fethi ve sîn’in sükûnuyla) Deşt maʹnâsınadır ki ovaya denir. Ve bu, دَشْتٌ [deşt] muʹarrebidir. Ve
دَسْتٌ [dest] bir donluk sevbe ve bir kat libâsa denir. Ve
دَسْتُ الْوَرَقِ [destu’l-varaḵ] Bir deste kâğıda denir. Ve
دَسْتٌ [dest] Meclisin sadrına denir. Ve bu maʹnâlarda دَسْتٌ [dest] kelimesi Fârisîden muʹarrebdir. Yaʹnî fi’l-asl Fârisî olup ʹArab dahi ahz ve tasarruf eylediler. Cemʹinde دُسُوتٌ [dusût] dediler. İşbu دَسْتٌ [dest] lafzının Fârisîde on beş maʹnâsı vardır, niteki Burhân-ı Ḵâṯıʹtercememizde meşrûhtur ve Maḵâmât-ı Ḩarîrî’de misâlleri mastûrdur.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı