اَلذَّرْوَةُ [ež-žervet] (žâl’ın fethi ve râ’nın sükûnuyla) Kezâlik kelâmın bir cânibine derler. Suleymân b. Ṡured, Emîrü’l-mü΄minîn ʹAlî kerremallâhu vechehuya eyitti: “بَلَغَنِي عَنْ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ ذَرْوَةٌ مِنْ قَوْلٍ تَشَذَّرَ لِي فِيهِ بِالْوَعِيدِ فَسِرْتُ إِلَيْهِ جَوَادًا” Yaʹnî vaʹîdden bir eser münʹakis oldu egerçi tamâm nakl olunmadı. Ve تَشَذُّرٌ [teşežžur] şîn ve žâl-ı muʹcemeteynle vaʹîde derler, hattâ bâb-ı râ’da تَشَذَّرَنِي بِالشَّتْمِ وَالْإِيعَادِ vâkiʹ olmuştur. Ve
ذَرْوٌ [žerv] Sürʹatle geçmeğe dahi derler; yukâlu: مَرَّ فُلَانٌ بِذَرْوٍ وَذَرْوًا أَيْ مَرَّ سَرِيعًا Ve düşmeğe dahi derler; yukâlu: ذَرَى الشَّيْءُ إِذَا سَقَطَ ve
ذَرْوٌ [žerv] Bir nesneyi uçurmağa ve gidermeğe dahi derler; tekûlu: ذَرَوْتُهُ أَنَا إِذَا طَيَّرْتَهُ وَأَذْهَبْتَهُ Ve
ذَرْوٌ [žerv] Yel bir nesneyi savurmağa dahi derler.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı