اَلسَّقْبُ [es-saḵb] (sîn’in fethi ve ḵâf’ın sükûnuyla) Nâkanın yavrusuna denir ki köşek taʹbîr olunur; ʹalâ-kavlin henüz doğduğu sâʹatte ıtlâk olunur yâhûd erkeğine mahsûstur, dişisine سَقْبَةٌ [saḵbet] denmez yâhûd سَقْبَةٌ [saḵbet] ıtlâk olunur. Cemʹi أَسْقُبٌ [esḵub] gelir ve سِقَابٌ [siḵâb] gelir, كِلاَبٌ [kilâb] gibi ve سُقُوبٌ [suḵûb] gelir, سُيُوبٌ [suyûb] gibi ve سُقْبَانٌ [suḵbân] gelir, عُقْبَانٌ [ʹuḵbân] gibi. Ve
سَقْبٌ [saḵb] Uzun nesneye denir. Ve kıl çadır ve alaçık ve oba direğine denir. Cemʹi سِقْبَانٌ [siḵbân] gelir sîn’in kesriyle غِرْبَانٌ [ġirbân] vezninde. Ve
سِقْبَانُ [Siḵbân] Ġûṯa-i Dimaşḵ’ta bir mevziʹ adıdır; muhaddisînden Aḩmed b. ʹUbeyd b. Aḩmed es-Siḵbânî oradandır.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı