اَلشِّيعَةُ [eş-şîʹat] (şîn’in kesriyle) Bir kimsenin medâr-ı kuvveti olacak müttefik etbâʹ ve ensârına denir; yukâlu: هُمْ شِيعَتُهُ أَيْ أَتْبَاعُهُ وَأَنْصَارُهُ O kimse tâ΄ife-i mezkûre ile mütekavvî olup nâm ve şöhret bulduğu için ıtlâk olunmuştur. Ve
شِيعَةٌ [şîʹat] Başka başına müstakil bir fırka-i insânîye ıtlâk olunur. Ve işbu شِيعَةٌ [şîʹat] lafzının müfredi ve tesniye ve cemʹi ve müzekker ve mü΄ennesi berâberdir. Baʹdehu lafz-ı mezkûr İmâm ʹAlî el-Murtaḋâ kerremallâhu vechehu hazretlerinin ve hânedân-ı ʹâlîlerine muhibb ve mihrübân olanlara bi-tarîki’l-galebe ıtlâk olunup hattâ onlara ism-i hâss oldu; cemʹi أَشْيَاعٌ [eşyâʹ] ve شِيَعٌ [şiyaʹ]dır, عِنَبٌ [ʹineb] vezninde.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı