اَلصَّادُ [eṡ-ṡâd] ve
اَلصِّيدُ [eṡ-ṡîd] (ṡâd’ın kesriyle ve fethateynle lügattir) Bir ʹillet adıdır ki deve kısmının başına ʹârız olmakla münkâzî olmuş at gibi dâ΄imâ burunları akıp ve başını muttasıl yukarı tutar ve yukâlu: بَعِيرٌ صَادٌ أَيْ ذُو صَادٍ Niteki رَجُلٌ مَالٌ derler, ذُو مَالٍ maʹnâsına. Mütercim der ki Muzhir’de bu bâb-ı mahsûstur; yukâlu: رَجُلٌ مَالٌ وَامْرَأَةٌ مَالَةٌ أَيْ ذُو مَالٍ وَبَعِيرٌ صَادٌ وَنَاقَةٌ صَادَةٌ وَهَاعٌ وَهَاعَةٌ وَلاَعٌ وَلاَعَةٌ Ve
صَادٌ [ṡâd] Maʹdiniyyâttan tunca denir. Ve bakıra denir, ʹalâ-kavlin bakırın bir nevʹine denir. Ve devenin iki gözü aralığında bir damar ismidir ki ʹillet-i mezkûre ona ʹârız olur. Cemʹi أَصْيَادٌ [aṡyâd] ve cemʹu’l-cemʹi أَصَايِدُ [eṡâyid] gelir.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı