اَلصَّمْدُ [eṡ-ṡamd] (حَمْدٌ [ḩamd] vezninde) Kasd ve âhenk eylemek maʹnâsınadır; yukâlu: صَمَدَهُ وَإِلَيْهِ صَمْدًا مِنَ الْبَابِ اْلأَوَّلِ إِذَا قَصَدَهُ Ve vurmak maʹnâsınadır; yukâlu: صَمَدَهُ إِذَا ضَرَبَهُ Ve yere bir nesneyi dikmek maʹnâsınadır; yukâlu: صَمَدَهُ إِذَا نَصَبَهُ Ve
صَمْدٌ [Ṡamd] Ḋabâb kabîlesi yurdunda bir su adıdır. Ve toprağı kalın ve yüksek yere denir, por bayır gibi. Ve yüzü güneş çalıp yakmak maʹnâsınadır; yukâlu: صَمَدَتِ الشَّمْسُ وَجْهَهُ إِذَا أَثَّرَ لَفْحُهَا فِيهِ Ve şişenin ağızını tıpa ile yâhûd deri ile bend eylemek maʹnâsınadır; yukâlu: صَمَدَ الْقَارُورَةَ صَمْدًا مِنَ الْبَابِ الثَّالِثِ إِذَا جَعَلَ لَهَا سِدَادًا أَوْ عِفَاصًا Şârih der ki şartsız bâb-ı sâlisten vürûdu agrebdir.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı