عَدَا [ʹadâ] (ʹayn’ın fethi ve elifin kasrı ve âhirin binâsıyla) Bir fiʹldir ki onunla istisnâ΄ olunur, مَا harfiyle ve ondan mücerreden istiʹmâl olunur; tekûlu: جَاءَنِي الْقَوْمُ مَا عَدَا زَيْدًا وَيُقَالُ عَدَا زَيْدًا Şârih der ki عَدَا [ʹadâ] kelimesinin mâ-baʹdi kendisiyle mansûb olup fâʹili tahtında muzmer olur. Ve ittifâk-ı nahviyyîn üzere iki vechle istiʹmâl olunur: evvelâ harf olup müstesnâyı cerr eder, sâniyâ fiʹl-i müteʹaddî olup müstesnâyı nasb eder. Ve مَا kelimesi ʹalâ-kavlin zâ΄ide ve ʹalâ-re΄yin masdariyyedir.
عَدَا [ʹadâ] (ʹayn’ın fethi ve elifin kasrıyla ve âhirinin binâsı ile) Fiʹldir ki onunla istisnâ olunur, gerek مَا ile istiʹmâl olunsun gerek مَا sız; tekûlu: جَاءَنِي الْقَوْمُ مَا عَدَا زَيْدًا وَجَاؤُونِي عَدَا زَيْدًا [Ve] عَدَا [ʹadâ]nın mâ-baʹdin عَدَا [ʹadâ] ile mansûb kılıp fâʹilin tahtında muzmer kılarsın. Ve tecâvüz maʹnâsına da gelir; yukâlu: عَدَاهُ يَعْدُوهُ إِذَا جَاوَزَهُ ve yukâlu: مَا عَدَا فُلَانٌ أَنْ أَصْنَعَ كَذَا
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı