اَلْقَفْنُ [el-ḵafn] (ḵâf’ın fethi ve fâ’nın sükûnuyla) Enseden boğazlamak; tekûlu: قَفَنْتُهَا قَفْنًا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي إِذَا ذَبَحْتَهَا مِنْ قَفَاهَا Ve bu menhiyyün ʹanhtır. Ve
قَفِينَةٌ [ḵafînet] Koyunun başın kesip gövdesinden ayırmağa dahi derler, nitekim İbrâhîm-i Neḣaʹî’nin hadîsinde “تِلْكَ الْقَفِينَةُ لَا بَأْسَ بِهَا” vâkiʹ olmuştur, koyunun başın kesip ayırmak husûsunda. Ve baʹzılar eyitti: قَفِينَةٌ [ḵafînet]in âhirinde olan nûn zâ΄idedir, zîrâ bunun aslı قَفِيَّةٌ [ḵâfiyyet]tir yâ΄-i müşeddede ile ve gâh olur قَفَا [ḵafâ] demek mahallinde قَفَنٌّ [ḵafenn] derler, nûn-ı müşeddede ile ve gâh olur قَفَّانٌ [ḵaffân] derler شَدَّادٌ [şeddâd] vezni üzere. Ve fî kavli ʹÖmer radıyallâhu ʹanhu “إِنِّي اَسْتَعْمِلُ الرَّجُلَ الْفَاجِرَ لِأَسْتَعِينَ بِقُوَّتِهِ ثُمَّ أَكُونُ عَلَى قَفَّانِهِ” يَعْنِي عَلَى قَفَاهُ أَيْ عَلَى تَتَبُّعِ أَمْرِهِ وَالنُّونُ زَائِدَةٌ Ve Ebû ʹUbeyd eyitti: Bu mîzân maʹnâsına قَبَّانٌ [ḵabbân] muʹarrebidir.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı