اَلْكِشَاطُ [el-kişâṯ] (كِتَابٌ [kitâb] vezninde) Bir nesnenin yüzünden setr eden şey΄i zâ΄il olmakla yüzü açılmak maʹnâsınadır. Ve
كِشَاطٌ [kişâṯ] Zebh olunmuş deveden yüzülmüş deriye denir. Ve baʹzen onu yüzülmüş gövde üzere muhâfaza için örterler; ve minhu yukâlu: إِرْفَعْ كِشَاطَهَا لِأَنْظُرَ إِلَى لَحْمِهَا Ve bu كِشَاطٌ [kişâṯ] hemân deveye mahsûstur, sâ΄ir hayvânın meslûhunda istiʹmâl olunmaz. Şârih der ki ʹArablar كَشَطْتُ الْبَعِيرَ كَشْطًا derler, نَزَعْتُ جِلْدَهُ maʹnâsına, سَلَخْتُ الْبَعِيرَ demezler. Pes كَشْطٌ [kaşṯ] ve كِشَاطٌ [kişâṯ] deveye mahsûstur, niteki جَلَدْتُ الْبَعِيرَ dahi derler. İntehâ.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı