اَللُّؤَمَةُ [el-lu΄emet] (هُمَزَةٌ [humezet] vezninde) Şol kimseye denir ki kendisi halka ikrâm ve ihsândan bî-behre olmakla sâ΄irin lutf ve ihsânını istibʹâd vechiyle hikâye eder ola; yukâlu: رَجُلٌ لُؤَمَةٌ إِذَا كَانَ يَحْكِى مَا يَصْنَعُ غَيْرُهُ يَعْنِي أَنَّهُ لَئِيمٌ لَا يُعْطِي وَيَحْكِى مُسْتَبْعِدًا صَنِيعَةَ الْكَرِيمِ Ve
لُؤَمَةٌ [lu΄emet] Çiftçilerin bi’l-cümle yat ve yarağına denir, saban ve demiri ve sâ΄iri gibi. Ve şol metâʹ-ı nefîse denir ki pek hûb ve fâhir olmakla gayra ne bahş ve ne iʹâre olunur ola; yukâlu: مَتَاعٌ لُؤَمَةٌ أَيْ يُبْخَلُ بِهِ لِحُسْنِهِ
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı