اَلْمِشْفَرُ [el-mişfer] (مِنْبَرٌ [minber] vezninde ve مَقْعَدٌ [maḵʹad] vezninde câ΄izdir) Hâssaten deve kısmının dudağına denir; cemʹi مَشَافِرُ [meşâfir]dir. Ve gâh olur ki insânın dudağında dahi istiʹmâl olunur; ve minhu’l-meselu: “أَرَاكَ بَشَرٌ مَا أَحَارَكَ مِشْفَرٌ” أَيْ أَغْنَاكَ الظَّاهِرُ عَنْ سُؤَالِ الْبَاطِنِ لِأَنَّكَ إِذَا رَأَيْتَ بَشَرَهُ سَمِينًا كَانَ أَوْ هَزِيلاً اِسْتَدْلَلْتَ بِهِ عَلَى كَيْفِيَّةِ أَكْلِهِ Zâhir-i hâl bâtınından mugnî olmakla keyfiyyet-i bâtıniyyesini su΄âle hâcet yoktur diyecek yerde îrâd olunur. Bu mesel: “اَلظَّاهِرُ عُنْوَانُ الْبَاطِنِ” meselinin mefhûmuna akrebdir. Ve
مِشْفَرٌ [mişfer] Menʹat ve kuvvet maʹnâsına müstaʹmeldir; yukâlu: هُوَ ذُو مِشْفَرٍ أَيْ مَنْعَةٍ Ve yavuzluk, şiddet ve tündî maʹnâsına müstaʹmeldir; yukâlu: رَجُلٌ ذُو مِشْفَرٍ أَيْ شِدَّةٍ Ve arzdan ve kumluktan bir kıtʹaya ıtlâk olunur.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı