اَلْوَكْعُ [el-vekʹ] (vâv’ın fethi vekâf’ın sükûnuyla) ʹAkreb sokmak; yukâlu: وَكَعَتِ الْعَقْرَبُ بِإِبْرَتِهَا إِذَا ضَرَبَتْ Ve yılan sokmağa dahi derler; yukâlu: وَكَعَتْهُ الْحَيَّةُVe
وَكْعٌ [vekʹ] Memede olan sütü hep sağmağa da derler; tekûlu: وَكَعَتِ الشَّاةُ إِذَا نَهَزَتْ ضَرْعَهَا عِنْدَ الْحَلْبِ ve min kelâmihim: قَالَتِ الْعَنْزُ “أُحْلُبْ وَدَعْ فَإِنَّ لَكَ مَا تَدَعُ” وَقَالَتِ النَّعْجَةُ “أُحْلُبْ وَكَعْ فَلَيْسَ لَكَ مَا تَدَعُ” Bu söz koyunun keçiden sâhibi için enfaʹ olmasından kinâyet olup keçinin hîle ile sütün kaçırmasından ʹibâret olur.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı