البَدِيءُ [el-bedî΄] (بَدِيعٌ [bedîʹ] vezninde) Mahlûk ve âferîde maʹnâsınadır; faʹîl bi-maʹnâ mefʹûldür. Ve emr-i mübdeʹ maʹnâsınadır ki numûne ve misâlsiz îcâd ve ihtirâʹ olunan nesnedir. Baʹzı nüshada emr-i bedîʹ vâkiʹ olmakla şey΄-i ʹacîb ü garîb demek olur. Ve
بَدِيءٌ [bedî΄] Bi΄r-i İslâmiyye’ye denir ki zamân-ı İslâm’da hafr olunan kuyu demektir, bi΄r-i ʹÂdiyye mukâbilidir ki bi΄r-i kadîme demektir, gûyâ ki ʹÂd kavmine mensûbdur. ʹArablar her kadîm nesneyi kavm-i merkûma nisbet ederler; yukâlu: بِئْرٌ بَدِيءٌ أَيْ إِسْلاَمِيَّةٌ يَعْنِي جَدِيدَةُ الْحَفْرِ لَيْسَتْ بِعَادِيَّةٍ Burada faʹîl bi-maʹnâ mefʹûldür. Ve
بَدِيءٌ [bedî΄] Evvel ve ibtidâ maʹnâsınadır, niteki misâlleri mürûr eyledi.
البَدِيءُ [el-bedî΄] (ʹalâ-vezni الْعَجِيب [ʹacîb]) Emr-i bedîʹ maʹnâsına; yukâlu: جَاءَ فُلاَنٌ بِأَمْرٍ بَدِيءٍ أَيْ بَدِيعٍ Ve ehl-i İslâm kazdığı kuyuya dahi derler; fi’l-hadîsi: “حَرِيمُ الْبِئْرِ البَدِيءِ خَمْسٌ وَعِشْرُونَ ذِرَاعًا”
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı