اَلْخُرْطُومُ [el-ḣurṯûm] (زُنْبُورٌ [zunbûr] vezninde) ve
اَلْخُرْطُمُ [el-ḣurṯum] (قُنْفُذٌ [ḵunfuž] vezninde) Buruna denir, ʹalâ-kavlin burnun önüne denir ki uç tarafıdır yâhûd iki taraflı damakların burna kavuştuğu yere denir; yukâlu: أَصَابَ خُرْطُومَهُ وَخُرْطُمَهُ أَيْ أَنْفَهَ أَوْ مُقَدَّمَهُ أَوْ هُوَ مَا ضَمَمْتَ عَلَيْهِ الْحَنَكَيْنِ Şârih der ki خُرْطُومٌ [ḣurṯûm] fîlin enfine mevzûʹdur, baʹdehu ʹale’l-ıtlâk istiʹmâl olundu. Ve
خُرْطُومٌ [ḣurṯûm] Çabuk sarhoş eden keskin hamra denir yâhûd sıkılan üzümden en evvel akan şıraya denir ki ayakla çiğnemezden evvel akar, şıra burnu taʹbîr olunur, onun şarâbı pek tîz olur; yukâlu: شَرِبَ الْخُرْطُومَ أَيِ الْخَمْرَ السَّرِيعَةَ الْإِسْكَارِ أَوْ هُوَ مَا يَجْرِي مِنَ الْعِنَبِ قَبْلَ أَنْ يُدَاسَ
اَلْخُرْطُومُ [el-ḣurṯûm] (ḣâ’nın ve ṯâ’nın zammı ve râ’nın sükûnuyla) Burun, enf maʹnâsına.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı