Kamus-ı Muhit - شذا maddesi

اَلشَّذَا [eş-şežâ] (عَصَا [ʹaṡâ] vezninde) Bir şecer ismidir ki ondan misvâk ittihâz olunur. Ve uyuzluğa denir; yukâlu: أَخَذَهُ الشَّذَا أَيِ الْجَرَبُ Ve tuza denir, milh maʹnâsına. Ve râyihanın pek itiliğine ve tîzliğine denir. Şârih der ki tîz râyihada dahi istiʹmâl olunur. Ve bir gûne sefîne ismidir. Ve it sineğine denir, ذُبَابُ الْكَلْبِ [žubâbu’l-kelb] maʹnâsına, ʹalâ-kavlin mutlakan sineğe denir. Ve renc ve ezâ maʹnâsınadır; tekûlu: لَقِيتُ مِنْهُ الشَّذَا أَيِ الْأَذَى Ve

شَذَا [Şežâ] Baṡra kazâsında bir karye adıdır; Aḩmed b. Naṡr eş-Şežâ΄î el-Muḵrî ve Ebu’ṯ-Ṯayyib Muḩammed b. Aḩmed eş-Şežâ΄î el-Kâtib oradandır. Ve

شَذَا [şežâ] Ağaç pârelerine denir; yukâlu: شَذَا الْعُودِ أَيْ كِسَرُهُ Şârih der ki شَذَاةٌ [şežât] müfredidir.

Vankulu Lugatı - شذا maddesi

اَلشَّذَاةُ [eş-şežât] (vezn-i mezbûr üzere) Vâhidi, zikr olunan sineklerin biri maʹnâsına. Ve

شَذَا [şežâ] Açlığa dahi derler, cûʹ maʹnâsına Ḣalîl rivâyeti üzere; yukâlu: ضَرِمَ شَذَاهُ إِذَا اشْتَدَّ جُوعُهُ Ve

شَذَا [şežâ] Tuza dahi derler, مِلْحٌ [milḩ] maʹnâsına. Ve

شَذَا [şežâ] Râyiha hiddet üzere olmağa dahi derler. Ve

شَذَا [şežâ] Bakiye-i kuvvet ve şiddet maʹnâsına dahi gelir. Kâle’r-râciz fî şiʹrihi: “فَاطِمُ رُدِّي لِي شَذًا مِنْ نَفْسِي || وَمَا صَرِيمُ الْأَمْرِ مِثْلُ اللَّبْسِ” Ve gemi cinsinden bir nevʹe dahi derler. Ve

شَذَاةٌ [şežât] Vâhidi, zikr olunan gemilerden biri maʹnâsına. Ve

شَذَى [Şežâ] Miske derler.