Kamus-ı Muhit - لعل maddesi

لَعَلَّ [leʹalle] (fethateynle ve lâm-ı müşeddede-i meftûha ile) ve

لَعَلْ [leʹal] (lâm-ı muhaffefenin sükûnuyla) Kelime-i tamaʹ u işfâktır, yaʹnî mercû ve me΄mûlü yâhûd muhvif ve mekrûhu tevakkuʹ ve ümîd içindir ki hâsılı mahbûbu tereccî ve mekrûhtan endîşe ve işfâka delâlet eder. Meselâ لَعَلَّ اللهَ يَغْفِرُ ذَنْبِي derler, “Ümîddir ve me΄mûldür ki Hudâ-yı müteʹâl günâhımı magfiret eyleye.” Ve لَعَلَّ زَيْدًا يَمُوتُ derler, “Korkarım ki Zeyd vefât eyleye” demektir. Bu maʹnâlardan Fârisîde meger ve şâyed kelimeleriyle taʹbîr olunur. Bunda yirmi sekiz lügat vardır: 1) لَعَلَّ [leʹalle]] 2) لَعَلْ [leʹal]] ki zikr olundu 3) عَلَّ [ʹalle] (bi-gayri lâm) 4) عَنَّ [ʹanne] (nûn-ı müşeddede ile) 5) غَنَّ [ġanne] (ġayn-ı muʹceme ile) 6) أَنَّ [enne] (hemze ve nûn-ı müşeddede ile) 7) لَأَنَّ [le΄enne] (lâm ve hemze ve nûn-ı müşeddede ile) 8) لَوَنَّ [levenne] (lâm ve vâv ve nûn-ı müşeddede ile) 9) رَعَلَّ [re΄alle] (râ΄ ve ʹayn ve lâm-ı müşeddede ile) 10) لَعَنَّ [le΄anne] (lâm ve ʹayn ve nûn-ı müşeddede ile) 11) لَغَنَّ [leġanne] (lâm ve gayn-ı muʹceme ve nûn-ı müşeddede ile) 12) رَغَنَّ [reġanne] (râ΄ ve ġayn-ı muʹceme ve nûn-ı müşeddede ile) 13) وَعَلِّي أَفْعَلُ [ve ʹallî efʹalu] denir (ʹayn ve lâm-ı müşeddede ve yâ-yı mütekellim ile) 14) وَعَلَّنِي أَفْعَلُ [ve ʹallenî efʹalu] denir (nûn-ı vikâye ziyadesiyle) 15) لَعَلِّي [leʹallî] denir 16) لَعَلَّنِي [leʹallenî] denir 17) لَعَنِّي [leʹannî] denir (nûn-ı müşeddede ile) 18) لَعَنَّنِي [leʹannenî] denir (nûn-ı vikâye ile) 19) لَغَنِّي [leġannî] (ġayn-ı muʹceme ile) 20) لَغَنَّنِي [leġannenî] (nûn-ı vikâye ile) 21) لَوَنِّي [levennî] denir (nûn-ı müşeddede ile) 22) لَوَنَّنِي [levennenî] (nûn-ı vikâye ile) 23) لَأَنِّي [le΄ennî] (hemze ve nûn-ı müşeddede ile) 24) لَأَنَّنِي [le΄ennenî] (nûn-ı vikâye ile) 25) أَنِّي [ennî] (hemze-i meftûha ile) 26) أَنَّنِي [ennenî] (nûn-ı vikâye ile) 27) رَغَنِّي [reġannî] (ġayn-ı muʹceme ile) 28) رَغَنَّنِي [reġannenî] (nûn-ı vikâye ile.)

Vankulu Lugatı - لعل maddesi

لَعَلَّ [leʹalle] (fethateynle ve âhirinde lâm’ın fethi ve teşdîdiyle) Kelime-i şekktir. Ve bunun aslı عَلَّ idi evvelinde olan lâm zâ΄iddir; yukâlu: لَعَلِّي أَفْعَلُ وَلَعَنِّي أَفْعَلُ بِمَعْنًى