لَدْنُ [ledn] (lâm’ın fethi ve dâl’ın sükûnuyla) ve
لَدِنٌ [ledin] (كَتِفٌ [ketif] vezninde) ve
لُدْنٌ [ludn] (lâm’ın zammıyla) ve
لَدْنِ [ledni] (جَيْرِ [ceyri] vezninde) ve
لَدْ [led] (lâm’ın fethiyle كَمْ [kem] vezninde) ve
لُدْ [lud] (lâm’ın zammıyla) ve
لَدًا [leden] (lâm’ın fethi ve tenvînle) ve
لُدُنٌ [ludun] (zammeteynle) ve
لُدُ [ludu] (kezâlik zammeteynle) ve
لَدَى [ledâ] lâm’ın fethi ve elifin kasrıyladır. Ve لَدَى [ledâ] kelimesinin هَلْ [hel]-i istifhâmiyye maʹnâsına vürûdu dahi mesmûʹ olmuştur. Mü΄ellif gerçi لَدُنْ [ledun] ile لَدَى [ledâ] kelimesini bir ʹadd eyledi, lâkin Şeyḣ Raḋî fark edip dedi ki لَدُنْ [ledun] kelimesi zamân ve mekânın evvel ve ibtidâsından muʹteberdir, onun için ekserî harf-i cerr olan مِنْ kelimesine mukârin olur. Ve لَدَى [ledâ] kelimesinde ibtidâ maʹnâsı lâzım değildir. Ve عِنْدَ kelimesi min-haysu’t-tasrîf eʹammdır. Ve لَدُنْ [ledun] kelimesi mâ-baʹdini izâfetle cerr eder, lâkin غُدْوَةٌ [ġudvet] kelimesini nasb eder.
لَدَى [ledâ] (lâm’ın fethi ve elifin kasrıyla) Zarftır, bir nesnenin katında demek maʹnâsına عِنْدَ gibi. Kâlallâhu taʹâlâ ﴿وَأَلْفَيَا سَيِّدَهَا لَدَى الْبَابِ﴾ (يوسف، 25) Ve bunun muzmerâta ittisâli عَلَى kelimesinin ittisâli gibidir, yaʹnî âhirinde olan elif yâ’ya döner.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı