اَلْمَغْنَى [el-maġnâ] (مَرْمَى [mermâ] vezninde) Bu dahi kifâyet maʹnâsınadır; yukâlu: مَا لَهُ عَنْهُ غِنًى وِلَا مَغْنًى وَلَا غُنْيَةً وَلَا غُنْيَانَ أَيْ مَا لَهُ بُدٌّ Yaʹnî “Filânın ondan kifâyet ve istignâsı yoktur, be-heme-hâl ona muhtâc ve nâçârdır.” Ve
مَغْنَى [maġnâ] İsm-i mekân olur, şol menzile denir ki onda ehl ve sükkânı ikâmet eyledikten sonra göçüp gitmişler ola, ʹalâ-kavlin ʹâmmdır, yaʹnî mutlakan menzil maʹnâsınadır; yukâlu: خَلَا مَغْنَاهُمْ وَهُوَ الْمَنْزِلُ الَّذِي غَنِيَ بِهِ أَهْلُهُ ثُمَّ ظَعَنُوا عَنْهُ أَوْ عَامٌّ Ve
مَغْنَى [maġnâ] مَئِنَّةٌ [me΄innet] maʹnâsınadır, ke-mâ se-yuzkeru.
اَلْمُغْنَاةُ [el-muġnât] (kezâlik mîm’in zammı ve ġayn’ın sükûnuyla) Bi-maʹnâhu; tekûlu: أَغْنَيْتُ عَنْكَ مَغْنَى فُلَانٍ وَمَغْنَاةَ فُلَانٍ وَمُغْنَى فُلَانٍ وَمُغْنَاةَ فُلَانٍ أَيْ أَجْزَأْتَ عَنْكَ مُجْزَأَهُ ve yukâlu: مَا يُغْنِي عَنْكَ هَذَا أَيْ مَا يُجْزِئُ عَنْكَ وَمَا يَنْفَعُكَ Ve
مَغْنَى [maġnâ] (mîm’in fethi ve elifin kasrıyla) Şol mekâna dahi derler ki ehli onda mevcûd ola.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı