اَلشِّكَاصُ [eş-şikâṡ] (şîn’in kesriyle) Dişleri muntazam olmayıp muhtelif bitmiş olan kimseye denir; yukâlu: رَجُلٌ شِكَاصٌ أَيِ الْمُخْتَلِفَةُ نَبْتَةِ أَسْنَانِهِ
eş-Şiḵrâ
eş-şaḵf
eş-şeḵaḵ
eş-şuḵḵ
eş-Şuḵḵân
eş-şiḵḵiyyet
eş-şaḵm
eş-şiḵvet
eş-Şaḵîr
eş-şeḵîṯ
eş-şeḵîż
eş-şek΄
eş-şeke΄
eş-şekâ΄ik
eş-şekârâ
eş-şikâṡ
eş-şikâk
eş-şekâket
eş-şukb
eş-şukrân
eş-şekret
eş-şekeriyyet
eş-şuks
eş-şekşeket
eş-şekʹ
eş-şukk
eş-şukket
eş-şukkiyy
eş-şekilet
eş-şekem
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı
