اَلضَّغِيطُ [eḋ-ḋaġîṯ] (أَمِيرٌ [emîr] vezninde) Şol kuyuya ıtlâk olunur ki yanında bir kuyu dahi olup birisi kapanıp işlememekle çamur bağladığından giderek müteʹaffin olmağın bir takrîble bir menfez bulup suyu öbürüne seyelân eylemekle onu dahi taʹaffünüyle fâsid ve tebâh edip içilmez ola; yukâlu: بِئْرٌ ضَغِيطٌ إِذَا كَانَتْ فِي جَنْبِهَا أُخْرَى فَانْدَفَنَتْ إِحْدَاهُمَا فَحَمِأَتْ فَأَنْتَنَ مَاؤُهَا فَسَالَ فِي الْعَذْبَةِ فَأَفْسَدَهَا فَلاَ يُشْرَبُ Ve zâʹîfü’r-re΄y olan hemec adama denir. Cemʹi ضَغْطَى [ḋaġṯâ] gelir, سَكْرَى [sekrâ] vezninde.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı