Kamus-ı Muhit - الضرم maddesi

اَلضُّرْمُ [eḋ-ḋurm] (ḋâd’ın zammı ve kesriyle) Bir hoş-bû şecer adıdır; semeri bellûṯa ve çiçeği saʹter çiçeğine şebîh ve ondan ittihâz olunan ʹasel envâʹından efdal olur. ʹAlâ-kavlin isṯuḣudus ismidir ki lafz-ı Yûnânîdir, Türkîde karabaş dedikleri nebâttır.

اَلضَّرَمُ [eḋ-ḋarem] (fethateynle) Pek acıkmak, ʹalâ-kavlin pek açlıktan yâhûd sâ΄ir ʹârızadan yanıp yakılmak maʹnâsınadır; iştiʹâl-i nâr maʹnâsından me΄hûzdur; yukâlu: ضَرِمَ الرَّجُلُ ضَرَمًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا اشْتَدَّ جُوعُهُ أَوْ حَرُّهُ Ve ifrât-ı hışm u gazabdan pür-âteş olmak maʹnâsına müstaʹmeldir; yukâlu: ضَرِمَ عَلَيْهِ إِذَا احْتَدَمَ غَضَبًا Ve sofrada olan taʹâmdan katʹâ terk eylememek üzere taʹâma âteş gibi girişmek maʹnâsına müstaʹmeldir; yukâlu: ضَرِمَ فِي الطَّعَامِ إِذَا جَدَّ فِي أَكْلِهِ لَا يَدْفَعُ مِنْهُ شَيْئًا Ve âteş ʹalevlenmek maʹnâsınadır; yukâlu: ضَرِمَتِ النَّارُ إِذَا اشْتَعَلَتْ

اَلضَّرِمُ [eḋ-ḋarim] (كَتِفٌ [ketif] vezninde) Aç adama ıtlâk olunur; yukâlu: هُوَ ضَرِمٌ أَيْ جَائِعٌ Ve tavşancıl kuşunun yavrusuna denir. Ve pek yüğrük devende ata vasf olur; yukâlu: فَرَسٌ ضَرِمٌ أَيْ عَدَّاءُ

Vankulu Lugatı - الضرم maddesi

اَلضَّرَمُ [eḋ-ḋarem] (fethateynle) Cemʹi. Ve

ضَرَمٌ [ḋarem] Harâret gâlib olmağa dahi derler; yukâlu: ضَرِمَ الرَّجُلُ إِذَا اشْتَدَّ حَرَارَتُهُ Ve bir kimsenin açlığı muhkem olmağa dahi derler; yukâlu: ضَرِمَ الرَّجُلُ إِذَا اشْتَدَّ جُوعُهُ Ve âteş yalınlanmağa dahi derler; yukâlu: ضَرِمَتِ النَّارُ إِذَا الْتَهَبَتْ Ve اَلْكُلُّ مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ

اَلضَّرِمُ [eḋ-ḋarim] (ḋâd’ın fethi ve râ’nın kesri ile) Şol attır ki ziyâde berk seğirte; yukâlu: فَرَسٌ ضَرِمٌ إِذَا كَانَ شَدِيدَ الْعَدْوِ Ve

ضَرِمٌ [ḋarim] Aç olan kimseye de derler, جَائِعٌ [câ΄iʹ] maʹnâsına. Ve

ضَرِمٌ [ḋarim] Tavşancıl demekle maʹrûf olan kuşun yavrusuna dahi derler, فَرْخُ الْعُقَابِ maʹnâsına.