Kamus-ı Muhit - الفقه maddesi

اَلْفَقَاهَةُ [el-feḵâhet] (كَرَامَةٌ [kerâmet] vezninde) ve

اَلْفَقَهُ [el-feḵah] (fethateynle) Fakîh olmak yaʹnî ʹilm-i şerîʹata ʹâlim olmak maʹnâsınadır; yukâlu: فَقُهَ الرَّجُلُ وَفَقِهَ فَقَاهَةً وَفَقَهًا مِنَ الْبَابِ الْخَامِسِ وَالرَّابِعِ إِذَا كَانَ فَقِيهًا ve yukâlu li’ş-şâhidi: كَيْفَ فَقَاهَتُكَ لِمَا أَشْهَدْنَاكَ وَلَا يُقَالُ فِي غَيْرِهِ أَوْ يُقَالُ فِيمَا ذَكَرَ الزَّمَخْشَرِيُّ

اَلْفَقِيهُ [el-feḵîh] (أَمِيرٌ [emîr] vezninde) ve

اَلْفَقُهُ [el-feḵuh] (نَدُسٌ [nedus] vezninde) Bâb-ı mezkûrlardan vasflardır; cemʹi فُقَهَاءُ [fuḵahâ΄] gelir, عُلَمَاءُ [ʹulemâ΄] vezninde. Mü΄ennesleri فَقِيهَةٌ [faḵîhet] ve فَقُهَةٌ [feḵuhet]tir; cemʹi فُقَهَاءُ [fuḵahâ΄] ve فَقَائِهُ [feḵâ΄ih] gelir, فَرَائِضُ [ferâ΄iḋ] vezninde. Ve

فَقِيهٌ [feḵîh] Şol aygıra ve buğura ıtlâk olunur ki gebe olan ile gebe olmayıp kösnük olanı temeyyüz eylemekte hâzık ola; yukâlu: فَحْلٌ فَقِيهٌ أَيْ طَبٌّ بِالضِّرَابِ يَعْنِي حَاذِقٌ بِذَوَاتِ الضَّبْعِ وَذَوَاتِ الْحَمْلِ

الَفِقْهُ [el-fiḵh] (fâ’nın kesriyle) Bir nesneyi zihn ve fıtnatla gereği gibi anlayıp bilmek maʹnâsınadır; baʹdehu şeref ve siyâdeti için ʹilm-i dîn ü şerîʹatta ʹalem-i gâlib oldu ki ʹilm-i fıkh ile müteʹâref olan ʹilm-i şerîf olacaktır. Şârih der ki mü΄ellifin sevkine göre usûl ve fürûʹ ve tefsîr ve hadîs dâhildir. Ve bu bâbda Ḩanefiyye ile Şâfiʹiyye beynlerinde ihtilâf vardır ve mü΄ellif Şâfiʹî’dir. Ve İbn Ešamp;îr’in beyânına göre mertebe-i sâniyede ʹilm-i fürûʹ ve fetvâya muhassastır. Ve

فِقْهٌ [fiḵh] Yalnızca anlamak, fehm maʹnâsınadır; yukâlu: فَقِهَ الشَّيْءَ فِقْهًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا فَهِمَهُ

Vankulu Lugatı - الفقه maddesi

اَلْفِقْهُ [el-fiḵh] (fâ’nın kesri ve ḵâf’ın sükûnuyla) Anlamak, fehm maʹnâsına. Bir aʹrâbî, ʹÎsâ b. ʹÖmer’e “شَهِدْتُ عَلَيْكَ بِالْفِقْهِ” dedi, بِالْفَهْمِ maʹnâsına; tekûlu minhu: فَقِهَ الرَّجُلُ مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ ve tekûlu eyzan: فُلَانٌ لَا يَفْقَهُ وَلَا يَنْقَهُ Ve نَقَهٌ [neḵah] dahi fehm maʹnâsınadır.