الْفَقْءُ [el-faḵ΄] (fâ’nın fethi ve ḵâf’ın sükûnuyla) Gözü ve bedende zuhûr eden sivilce ve çıban makûlesini soyup deşmek yâhûd vurup dürtmekle yâ oymakla çıkarmak, ʹalâ-kavlin gözü kör eylemek maʹnâsınadır; yukâlu: فَقَأَ الْعَيْنَ وَالْبَثْرَةَ وَنَحْوَهُمَا فَقْئًا مِنَ الْبَابِ الثَّالِثِ إِذَا كَسَرَهَا أَوْ قَلَعَهَا أَوْ بَخَقَهَا Ve filân kimse filânın hışm ve gazabını teskîn eyledi diyecek yerde فَقَأَ نَاظِرَيْهِ derler; yukâlu: فَقَأَ نَاظِرَيْهِ أَيْ أَذْهَبَ غَضَبَهُ
اَلْفَقْءُ el-faḵ΄] (fâ’nın fethi ve ḵâf’ın sükûnuyla) Göz çıkarmak; tekûlu: فَقَأْتُ عَيْنَهُ فَقْئًا إِذَا بَخَقْتَهَا Yaʹnî kaçan kör etsen ve بَخَقٌ [beḣaḵ] bâ-i muvahhade ve ḣâ-i muʹceme ile ve ḵâf’la kör etmek maʹnâsınadır.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı