اَلْإِسْتِمَاتُ [el-istimât] Şârih der ki gerçi nüshalarda bu ʹunvânda mersûmdur, lâkin savâb olan إِسْتِمَاتَةٌ [istimâtet] olmaktır hâ-ı taʹvîzle. Ölüm istemek maʹnâsınadır; bu münâsebetle bir nesnenin talebi zımnında bî-pervâ her semte ve her tarîka sülûk eylemek maʹnâsına istiʹmâl olunur; yukâlu: إِسْتَمَاتَ الرَّجُلُ إِذَا ذَهَبَ فِي طَلَبِ الشَّيْءِ كُلَّ مَذْهَبٍ Ve mehzûl olduktan sonra yine semirmek maʹnâsına istiʹmâl olunur; yukâlu: إِسْتَمَاتَ الرَّجُلُ إِذَا سَمِنَ بَعْدَ هُزَالٍ Bu dahi istirhâ΄ maʹnâsından me΄hûzdur, zîrâ إِسْتَرْخَتْ حَالُهُ derler, سَهُلَتْ وَحَسُنَتْ بَعْدَ الضِّيقِ وَالشِّدَّةِ maʹnâsına.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı