اَلْإِمْضَاضُ [el-imḋâḋ] (hemzenin kesriyle) مَضٌّ [maḋḋ] ve مَضِيضٌ [meḋîḋ] ile üç maʹnâ-yı evvelde mürâdiftir; yukâlu: أَمَضَّهُ بِمَعْنَى مَضَّهُ Ve gövdenin derisi gicişip acımakla kaşıyıp yâhûd sürtünmek maʹnâsına müstaʹmel olur; yukâlu: أَمَضَّهُ جِلْدُهُ فَدَلَكَهُ إِذَا أَحَكَّهُ
اَلْإِمْضَاضُ [el-imḋâḋ] (hemzenin kesriyle) Acıtmak; yukâlu: أَمَضَّنِي الْجُرْحُ إِذَا أَوْجَعَكَ ve مَضَّنِي dahi lügattır. Velâkin Aṡmaʹî eyitti: Bu lügat maʹlûmum değildir. Ve Šaʹleb eyitti: أَمَضَّنِي الْجُرْحُ derler. Ve mukaddemâ مَضَّنِي dahi derler demişti bilâ-elif. Ve
إِمْضَاضٌ [imḋâḋ] Yakmak maʹnâsına da gelir; yukâlu: اَلْكُحْلُ يُمِضُّ الْعَيْنَ أَيْ يُحْرِقَهَا Ve يُمِضُّ kelimesinde yâ’nın fethin ve zammın dahi câ΄iz görmüşler, Ḵâmûs sâhibi işâret ettiği üzere.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı