اَلْأَمْلَحُ [el-emlaḩ] (أَحْمَرُ [aḩmer] vezninde) Aklı karalı alaca koça denir; مَلَحٌ [melaḩ] ve مُلْحَةٌ [mulḩat]ten sıfattır. Mü΄ennesinde مَلْحَاءُ [melḩâ΄] denir; yukâlu: كَبْشٌ أَمْلَحُ أَيْ مُخْتَلِطُ الْبَيَاضِ وَالسَّوَادِ ve yukâlu: نَعْجَةٌ مَلْحَاءُ
اَلْأَمْلَحُ [el-emlaḩ] (hemzenin fethi ve mîm’in sükûnuyla) Zikr olunan levnle mütelevvin olan nesne; yukâlu: كَبْشٌ أَمْلَحُ وَتَيْسٌ أَمْلَحُ إِذَا كَانَ شَعْرُهُ خَلِيسًا Ve خَلِيسٌ [ḣalîs] ḣâ-i muʹcemenin fethi ve lâm’ın kesri ve sîn-i mühmele ile şol kıllardır ki akı ve karası karışık ola. Kâle Ebû Zubyân: أَبْغَضُ الشُّيُوخِ إِلَيَّ اَلْأَقْلَحُ الْأَمْلَحُ الْحَسُوُّ الْفَسُوُّ [ Ve] أَقْلَحُ [aḵlaḩ] hemzenin fethi ve ḵâf’ın sükûnuyla dişi sarı olan kimse ve حَسُوٌّ [ḩasuvv] ḩâ-i mühmelenin fethi ve sîn-i mühmelenin zammıyla şorbayı çok içip ekûl olan kimse ve فَسُوٌّ [fesuvv] fâ’nın fethi ve sîn-i mühmelenin zammıyla çok yellenen kimse.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı