اَلْأَمْلَسُ [el-emles] Maʹnâ-yı mezbûrdan vasftır, düz ve hemvâr sıyrıncak nesneye denir; yukâlu: حَجَرٌ أَمْلَسُ وَصَخْرَةٌ مَلْسَاءُ Ve sırtı sağ ve sahîh olan hayvâna ıtlâk olunur; ve minhu’l-meselu: ḣهَانَ عَلَى الْأَمْلَسِ مَا لاَقَى الدَّبِرُḢ يُضْرَبُ فِي سُوءِ اهْتِمَامِ الرَّجُلِ بِشَأْنِ صَاحِبِهِ Yaʹnî “Arkası yağır olan dâbbenin çektiği derd ve mihnet, arkası sağ olana âsân gelir.” Ve
أَمْلَسُ [emles] Zahmetli ve mihnetli ve saht ve şedîd işe ıtlâk olunur, gûyâ ki düpdüz şiddet üzeredir; yukâlu: خِمْسٌ أَمْلَسُ أَيْ مُتْعِبٌ شَدِيدٌ
اَلْأَمْلَسُ [el-emles] (hemzenin fethi ve mîm’in sükûnu ve lâm’ın fethiyle) Düz olan nesne ve arkası bütün olan hayvâna dahi derler. Ve fi’l-meseli: “هَانَ عَلَى الْأَمْلَسِ مَا لَاقَ الدَّبِرُ” ki أَمْلَسُ [emles]le murâd arkası mecrûh olmayandır. Ve دَبِرٌ [debir]den murâd bâ’nın kesriyle arkası mecrûh olandır. Ve هَانَ sühûlet maʹnâsındandır.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı