اَلْبَأْسَاءُ [el-be΄sâ΄] (bâ’nın fethiyle) ve
اَلْأَبْؤُسُ [el-eb΄us] (أَفْلُسٌ [eflus] vezninde) Âfet ve dâhiyeye denir; ve minhu’l-meselu: ḣعَسَى الْغُوَيْرُ أَبْؤُسًاḢ أَيْ دَاهِيَةً Şârih der ki savâb olan اَلدَّوَاهِي olmaktır, zîrâ أَبْؤُسٌ [eb΄us] بُؤْسٌ [bu΄s]un cemʹidir. Ve mesel-i mezbûr ḣغ،و،رḢ mâddesinde beyân olundu.
اَلْبَأْسَاءُ [el-be΄sâ΄] (bâ’nın fethi ve hemzenin sükûnu ve elifin meddiyle) Şiddet maʹnâsına. Aḣfeş eyitti: Bu bir فَعْلَاءُ [faʹlâ΄]dır ki onun için أَفْعَلُ [efʹal] yoktur, zîrâ bu ismdir, nitekim ismde أَفْعَلُ [efʹal] gelir, فَعْلَاءُ [faʹlâ΄] gelmez, أَحْمَدُ [aḩmed] gibi meselâ.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı