اَلْأَيْهَمَانِ [el-eyhemân] (tesniye bünyesiyle) ʹİnde ehli’l-bâdiye sel suyu ile esrimiş adamcıl deveye ıtlâk olunur. Ve ʹinde’l-hâḋıra yaʹnî ehl-i emsâr ʹindinde sel suyu ile yangına ıtlâk olunur; yukâlu: أَعُوذُ بِاللهِ مِنَ الْأَيْهَمَيْنِ أَيِ السَّيْلِ وَالْجَمَلِ الْهَائِجِ الصَّؤُولِ عِنْدَ أَهْلِ الْبَادِيَةِ وَالسَّيْلِ وَالْحَرِيقِ عِنْدَ الْحَاضِرَةِ
اَلْأَيْهَمَانِ [el-eyhemân] (hemzenin ve hâ’nın fethiyle) Sel ve adamcıl olan devedir ki ehl-i bâdiye katında bunlardan istiʹâze olunur ki bunlar aʹmâlar ve ebkemlerdir, yaʹnî gözsüz ve dilsiz olan bâġîlerdir. Ve ehl-i emsâr katında أَيْهَمَانِ [eyhemân] sel ve harîktir, yaʹnî yangındır. Ve Ebû ʹUbeyde eyitti: Bunlara أَيْهَمُ [eyhem] dediler defʹine mecâl olmayıp nutk ehli olmadıklarından ötürü tâ ki iyilik ile ve yatlılık ile tekellüm olunup halâs oluna. Bu sebebden yolu belirsiz olan vâdîlere ve sahrâya يَهْمَاءُ [yehmâ΄] dediler.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı