اَلْبَلِيدُ [el-belîd] (أَمِيرٌ [emîr] vezninde) ve
اَلْأَبْلَدُ [el-ebled] Künd-zihn ve kâhil ve kör-dil olan kişiye denir ki fatin ve zekî mukâbili olmuş olur, lâkin cemîʹ-i ümmehâtta hem celâdet ve hem fetânet mukâbili olarak mübeyyendir. Ve
بَلِيدٌ [belîd] Eşkinsiz kabran dâbbeye denir ki her ne kadar rekz ve tahrîk olunsa neşâtlanıp eşmez ola; yukâlu: جَمَلٌ وَبِرْذُونٌ بَلِيدٌ أَيْ لاَ يُنَشِّطُهُ تَحْرِيكٌ Ve
أَبْلَدُ [ebled] ʹAzîmü’l-cüsse dızman kimseye denir ki belâdet onun lâzımesindendir; yukâlu: رَجُلٌ أَبْلَدُ أَيِ الْعَظِيمُ الْخَلْقِ
اَلْبَلِيدُ [el-belîd] (bâ’nın fethi ve lâm’ın kesriyle) Ahmak olan kimse.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı