اَلْخَاشِي [el-ḣâşî] ve
اَلْخَشِيُّ [el-ḣaşiyy] (غَنِيٌّ [ġaniyy] vezninde) ve
اَلْخَشْيَانُ [el-ḣaşyân] (سَكْرَانُ [sekrân] vezninde) İsm-i fâʹillerdir; yukâlu: رَجُلٌ خَاشٍ وَخَشٍ وَخَشْيَانُ Mü΄ennesinde خَشْيَاءُ [ḣaşyâ΄] denir, cemʹleri خَشَايَا [ḣaşâyâ] gelir.
اَلْخَشْيُ [el-ḣaşy] (ḣâ’nın fethi ve kesri ve şîn’in sükûnuyla) ve
اَلْخَشْيَةُ [el-ḣaşyet] ve
اَلْخَشَاةُ [el-ḣaşât] (ḣâ’ların fethiyle) ve
اَلْمَخْشَاةُ [el-maḣşât] (مَرْمَاةٌ [mermât] vezninde) ve
اَلْمَخْشِيَةُ [el-maḣşiyet] (مَنْزِلَةٌ [menzilet] vezninde) ve
اَلْخَشَيَانُ [el-ḣaşeyân] (fetehâtla) ve
اَلتَّخَشِّي [et-teḣaşşî] (تَفَعُّلٌ [tefaʹʹul] vezninde) Korkmak maʹnâsınadır; yukâlu: خَشِيَهُ خَشْيًا وَخَشْيَةً وَخَشَاةً وَمَخْشَاةً وَمَخْشِيَةً وَخَشَيَانًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ وَتَخَشَّاهُ إِذَا خَافَهُ Mü΄ellifin Baṡâ΄ir’de beyânına göre bu mâdde taʹzîme mümtezic havf maʹnâsına mevzûʹdur, nâsın padişâh ve vâlî ve eb makûlesinden havfı gibi ve ekserî korktuğu nesneye ʹan-ʹilmin vâkiʹ olur.
اَلْخَشْيَانُ [el-ḣaşyân] (ḣâ’nın fethi ve şîn’in sükûnuyla) Havf edici kimse.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı