اَلدَّسِيمُ [ed-desîm] (أَمِيرٌ [emîr] vezninde) Kesîrü’z-zikr adama ıtlâk olunur; ve minhu’l-hadîsu’z-zaʹîfu: “لَا تَذْكُرُونَ اللهَ إِلَّا دَسْمًا” يُحْتَمَلُ أَنْ يَكُونَ مَدْحًا وَأَنْ يَكُونَ ذَمًّا Yaʹnî Ebu’d-Derdâ΄ hazretlerinden mervî “أَرَضِيتُمْ إِنْ شَبِعْتُمْ عَامًا ثُمَّ عَامًا لَا تَذْكُرُونَ اللهَ إِلَّا دَسْمًا” hadîsinde vâkiʹ دَسْمٌ [desm] lafzı ki رَسْمٌ [resm] vezninde kârûre ağzını tıkamak maʹnâsından me΄hûz olmakla “derûnları ve dehânları zikr-i Ḣudâ-yı müteʹâlle dolmuş ve tıkanmış” demek olur ki medh olur yâhûd تَدْسِيمٌ [tedsîm]-i نُونَةٌ [nûnet]ten me΄hûz olmakla kıllet maʹnâsını mütezammin olduğundan zemm olur.Gerçi nüshalarda gâ΄ib sîgasıyla لَا يَذْكُرُونَ ʹibâretiyle mersûm olup lâkin Nihâye’de ʹibâret-i merkûme ile mesbût olmakla bi-ʹaynihâ nakl olundu.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı