اَلدُّعْبُوبُ [ed-duʹbûb] (عُصْفُورٌ [ʹuṡfûr] vezninde) Siyâh karıncaya denir. Ve bir nevʹ siyâh dâneye denir ki me΄kûldür; ʹalâ-kavlin bir nevʹ sebze köküne denir ki ehl-i bâdiye soyup ekl ederler. Ve ziyâdesiyle muzlim geceye denir. Ve işlek ve açık yola denir ki şâh-râh taʹbîr olunur. Ve bodur ve bed-heykel ve bî-endâm kişiye denir. Ve şol zaʹîf ve nâ-tüvân kimseye denir ki zaʹf ve nehâfeti cihetiyle halk kendisini hezl edip erişirler ola. Ve şûh ve şengül ve hoş-tabʹ ve neşît adama denir. Ve hîz ve muhannese denir ki müzekker-i semâʹî taʹbîr olunur. Ve oğuz ve ahmak kişiye denir. Ve kurumu uzun gerimli ata denir.
اَلدُّعْبُوبُ [ed-duʹbûb] (dâl’ın zammı ve ʹayn’ın sükûnuyla) İşlek yol tarîk-i mevtû΄ maʹnâsına. Ve zaʹîf maʹnâsına dahi gelir.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı