اَلدَّفْعُ [ed-defʹ] (نَفْعٌ [nefʹ] vezninde) Ve
اَلْمَدْفَعُ [el-medfaʹ] (mîm’in ve fâ’nın fethiyle) Zor ile öte savmak ve kakıvermek maʹnâsınadır; yukâlu: دَفَعَهُ وَإِلَيْهِ وَعَنْهُ الْأَذَى دَفْعًا وَمَدْفَعًا مِنَ الْبَابِ الثَّالِثِ إِذَا نَحَّاهُ Şârih der ki mü΄ellif burada ilgâz-gûne kasr eylemiştir, zîrâ Baṡâ΄ir’de beyânına göre دَفْعٌ [defʹ] bi-nefsihi ve إِلَى ile ve عَنْ ile taʹdiye eder; إِلَى ile إِنَالَةٌ [inâlet] yaʹnî nâ΄il eylemek maʹnâsına ve عَنْ ile himâye maʹnâsına istiʹmâl olunur; fe-yukâlu: دَفَعَهُ إِذَا نَحَّاهُ وَدَفَعَ إِلَيْهِ مَالاً أَيْ أَعْطَاهُ وَأَنَالَهُ وَدَفَعَ عَنْهُ الْأَذَى أَيْ حَمَاهُ
اَلدَّفْعُ [ed-defʹ] (dâl’ın fethi ve fâ’nın sükûnuyla) Bir kimseye bir nesne vermek; yukâlu: دَفَعْتُ إِلَى فُلَانٍ شَيْئًا Ve bir kimseyi menʹ etmeğe dahi derler; yukâlu: دَفَعْتُ الرَّجُلُ فَانْدَفَعَ مِنَ الْبَابِ الثَّالِثِ
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı