اَلدَّعِيُّ [ed-deʹiyy] (غَنِيٌّ [ġaniyy] vezninde) Oğulluğa denir; yukâlu. هُوَ دَعِيٌّ لَكَ إِذَا كُنْتَ قَدْ تَبَنَّيْتَهُ Ve neseb cihetinde müttehem olan adama denir; yukâlu: هُوَ دَعِيٌّ أَيْ مُتَّهَمٌ فِي نَسَبِهِ
اَلدَّعِيُّ [ed-deʹiyy] (dâl’ın fethi ve ʹayn’ın kesri ve yâ’nın teşdîdiyle) Neseb daʹvâ kılıcı; yukâlu: فُلَانٌ دَعِيٌّ أَيْ بَيِّنُ الدَّعْوَى فِي النَّسَبِ Kelâm-ı ʹArabın ekseri budur illâʹAdiyy er-Ribâb kabîlesinin lügatinde ki onlar nesebde dâl’ı meftûh ve taʹâmda meksûr kılarlar. Ve
دَعِيٌّ [deʹiyy] Kezâlik şol kimsedir ki onu bir kimse oğul edinir. Kâlallâhu taʹâlâ: ﴿وَمَا جَعَلَ أَدْعِيَاءَكُمْ أَبْنَاءَكُمْ﴾ (الأحزاب، 4)
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı