اَلذَّيْمُ [ež-žeym] (žâl’ın fethi ve yâ’nın sükûnuyla) ve
اَلذَّامُ [ež-žâm] (حَالٌ [ḩâl] vezninde) ʹAyb ve zemm ve kadh maʹnâlarınadır; yukâlu: ذَامَهُ يَذِيمُهُ ذَيْمًا وَذَامًا إِذَا عَابَهُ ve yukâlu: ذَامَهُ إِذَا ذَمَّهُ فَهُوَ مَذِيمٌ كَمَكِيلٍ عَلَى النَّقْصِ وَمَذْيُومٌ أَيْ مَعِيبٌ وَمَذْمُومٌ Kâle’ş-şârih ve minhu’l-meselu: “لَا تَعْدَمُ الْحَسْنَاءُ ذَامًا” أَيْ عَيْبًا Yaʹnî “Her ne kadar dil-ber olsa yine ʹayb ve nakîsası bulunur.”
اَلذَّامُ [ež-žâm] (ʹalâ-vezni اَلْحَال [el-ḩâl]) Bi-maʹnâhu; tekûlu minhu: ذِمْتُهُ أَذِيمُهُ ذَيْمًا وَذَأْمًا وَذَأَمْتُهُ وَذَمَمْتُهُ كُلُّهُ بِمَعْنًى Ve fi’l-meseli “لَا تَعْدَمُ الْحَسْنَاءُ ذَامًّا” Yaʹnî hûb olan ʹaybsız olmaz. Ve ʹani’l-Aḣfeş: فَهُوَ مَذِيمٌ عَلَى النَّقْصِ وَمَذْيُومٌ عَلَى التَّمَامِ وَمَذْؤُومٌ إِذَا هَمَزْتَ وَمَذْمُومٌ مِنَ الْمُضَاعَفِ
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı