اَلرَّخَاخُ [er-reḣâḣ] (ḣâ-yı muʹceme ile) Vüsʹatli dirliğe denir; yukâlu: عَيْشٌ رَخَاخٌ أَيْ وَاسِعٌ Ve toprağı gevşek yere denir; yukâlu: أَرْضٌ رَخَاخٌ أَيْ رِخْوَةٌ Niteki رَخَاءٌ [reḣâ΄] dahi bu maʹnâlaradır ki o muʹteldir. Ve
رَخَاخٌ [reḣâḣ] Geniş yere denir, أَرْضٌ مُتَّسِعَةٌ maʹnâsına, ʹalâ-kavlin toprağı kesekli şişkin yere denir ki ayakla çiğnendikçe ayak altında kırılıp ufanır ola ve onda yürümek ʹasîr olur. Ve رَخَاخٌ [reḣâḣ] kelimesinin cemʹinde رَخَاخِيٌّ [reḣâḣiyy] denir, zâhiren رَخَائِخُ maklûbudur.
اَلرَّخَاخُ [er-reḣâḣ] (râ’nın fethiyle ve ḣâ’nın tahfîfiyle) Gevşek, رِخْوَةٌ [riḣvet] maʹnâsına; yukâlu: أَرْضٌ رَخَاخٌ أَيْ رِخْوَةٌ Ve vüsʹatle olan dirliğe dahi derler; yukâlu: عَيْشٌ رَخَاخٌ Ve şarâbı bir nesne ile karıştırmağa dahi derler; yukâlu: رَخَخْتُ الشَّرَابَ أَيْ مَزَجْتُهُ
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı