اَلرَّخْفَةُ [er-raḣfet] (تَمْرَةٌ [temret] vezninde) رَخْفٌ [raḣf] maʹnâsınadır. Ve zikri âtî رَخَافَةٌ [reḣâfet]ten ism olur, hamurun sıvıklığına ve gevşekliğine denir; râ’nın zammıyla da lügattır. Ve küfegi taşına şebîh bir gûne gevşek ve hafîf taşa denir; ʹilm-i lügatta sâhib-i itkân olan zevâtın dest-i hatlarından böylece menkûldür. Ve ʹinde’l-baʹz saksıya şebîh bir gûne gevşek ve hafîf taştır; cemʹi رَخَافٌ [reḣâf] gelir râ’nın fethiyle. Ve yufka ve sıvık çamura da denir; yukâlu: صَارَ الْمَاءُ رَخْفَةً أَيْ طِينًا رَقِيقًا
اَلرَّخْفَةُ [er-raḣfet] (râ’nın fehi ve ḣâ’nın kezâlik sükûnuyla) Bi-maʹnâhu. Ve
رَخْفٌ [raḣf] Kezâlik sulu olan hamura derler ki sıvık ve gevşek ola. Ve zikr olunan maʹnâya teşbîhen صَارَ الْمَاءُ رَخْفَةً derler أَيْ طِينًا رَقِيقًا Ve gâh olur harf-i halktan ötürü tahrîk ederler.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı