اَلرَّحَمُوتُ [er-reḩamût] (râ’nın ve ḩâ’nın fethiyle فَعَلُوتٌ [faʹalût] vezninde ki mübâlagadır) Merhamet-i ʹazîme maʹnâsınadır. Ve hemân رَهَبُوتٌ [rehebût] kelimesiyle müzdevic ve mukterin olarak istiʹmâl olunur; ve minhu yukâlu: رَهَبُوتٌ خَيْرٌ لَكَ مِنْ رَحَمُوتٍ أَيْ أَنْ تُرْهَبَ خَيْرٌ مِنْ أَنْ تُرْحَمَ Yaʹnî “Sende rahm ve ihsâna mütehammil havsala olmamakla tugyânına bâʹis olduğundan nâşî sana dâ΄imâ havf ve haşyet merkezinde olmak hakkına mûcib hayr ve salâhiyyettir.” Şârih der ki işbu رَحَمُوتٌ [reḩamût] ve رَهَبُوتٌ [rehebût] ve مَلَكُوتٌ [melekût] ve جَبَرُوتٌ [ceberût] ve لَاهُوتٌ [lâhût] ve طَاغُوتٌ [ṯâġût] makûlesi ʹinde’l-ekser masdar maʹnâsını müfîd ismdir ve ʹinde’l-baʹz masdardır.
اَلرَّحَمُوتُ [er-reḩamût] (fethateynle ve mîm’in zammı ve meddiyle) Merhamet; yukâlu: “رَهَبُوتٌ خَيْرٌ مِنْ رَحَمُوتٍ” أَيْ لِأَنْ تُرْهَبَ خَيْرٌ مِنْ أَنْ تُرْحَمَ Yaʹnî tahvîf olunmak merhamet olunmaktan enfaʹdır.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı