اَلرَّغْبُ [er-raġb] (râ’nın fethi ve zammı ve ġayn-ı muʹcemenin sükûnuyla) ve
اَلرَّغْبَةُ [er-raġbet] (râ’nın fethiyle) Bir nesneyi dileyip hâhiş eylemek maʹnâsınadır; yukâlu: رَغِبَ فِيهِ رَغْبًا وَرَغْبَةً مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا أَرَادَهُ Ve عَنْ kelimesiyle sıla olundukta iʹrâz eylemek maʹnâsına olur; yukâlu: رَغِبَ عَنْهُ أَيْ لَمْ يُرِدْهُ ve yukâlu: رَغِبَ بِنَفْسِهِ عَنْهُ أَيْ رَأَى لِنَفْسِهِ عَلَيْهِ فَضْلاً Yaʹnî “Kendi nefsinde filâna yâ şey΄-i âhere nisbet-i fazl u meziyyet müşâhede eylemekle ondan iʹrâz edip kendi nefsine meşgûl ve mukayyed oldu.”
اَلرَّغَبُ [er-raġab] (fethateynle) ve
اَلرَّغْبَى [er-raġbâ] (râ’nın fethi ve zammı ve ġayn’ın sükûnu ve elifin kasrıyla) ve
اَلرَّغْبَاءُ [er-raġbâ΄] (صَحْرَاءُ [ṡaḩrâ΄] vezninde) ve
اَلرَّغَبُوتُ [er-raġabût] (رَهَبُوتٌ [rehebût] vezninde) ve
اَلرَّغَبُوتَى [er-raġabûtâ] (fethateyn ve elif’in kasrıyla) ve
اَلرَّغَبَانُ [er-raġabân] (fetehâtla) ve
اَلرُّغْبَةُ [er-ruġbet] (râ’nın zammı ve fethiyle) Tezellül ve ihlâsla duʹâ eylemek yâhûd yalvarıp zârî ve niyâz eylemek maʹnâsınadır; yukâlu: رَغِبَ إِلَيْهِ رَغَبًا وَرَغْبَى وَرَغْبَاءَ وَرَغَبُوتًا وَرَغَبُوتَى وَرَغَبَانًا وَرُغْبَةً وَيُحَرَّكُ أَيِ ابْتَهَلَ أَوْ هُوَ الضَّرَاعَةُ وَالْمَسْأَلَةُ
اَلرَّغْبَةُ [er-raġbet] (râ’nın fethi ve ġayn’ın sükûnuyla) ve
اَلرَّغَبُ [er-reġab] (fethateynle) Bir nesneye ragbet etmek; tekûlu: رَغِبْتُ فِي الشَّيْءِ أَرْغَبُ مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا أَرَدْتَهُ
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı