Kamus-ı Muhit - الرفغ maddesi

اَلرُّفْغُ [er-rufġ] (râ’nın zammıyla) Koltuğa denir, إِبْطٌ [ibṯ] maʹnâsına; yukâlu: ضَرَبَ رُفْغَهُ أَيْ إِبْطَهُ Ve ʹavretin fercinin çevresine denir.

اَلرَّفْغُ [er-refġ] (نَفْعٌ [nefʹ] vezninde) Derenin pek fenâ ve kemter topraklı bî-hayr u menfaʹat yerine denir; yukâlu: نَزَلُوا فِي رَفْغِ الْوَادِي وَهُوَ أَلْأَمُ الْوَادِي وَشَرُّهُ تُرَابًا Ve nâhiye ve cânib maʹnâsınadır; yukâlu: هُوَ فِي رَفْغٍ مِنْ قَوْمِهِ أَيْ فِي نَاحِيَةٍ Cemʹleri أَرْفُغٌ [erfuġ] gelir, أَفْلُسٌ [eflus] vezninde. Ve yumuşak topraklı düz yere denir, أَرْضٌ سَهْلَةٌ maʹnâsına; cemʹi رِفَاغٌ [rifâġ] gelir, جِبَالٌ [cibâl] vezninde. Ve yufkaca ve ne pek iyi ve ne pek fenâ olan orta hâllice tuluma denir; yukâlu: سِقَاءٌ رَفْغٌ أَيْ رَقِيقٌ مُقَارِبٌ Ve toprağı çok yere denir. Ve otsuz kır yere denir. Ve tırnak çirkine denir, وَسَخُ الظُّفُرِ [vesaḣu’ż-żufur] maʹnâsına ve bunda râ’nın zammıyla da lügattir. ʹAlâ-kavlin koltuk ve uyluk makûlesi büklüm yerlerde olan çirke denir. Ve ucuzluğa ve bolluğa ve refâh ve niʹmete denir; yukâlu: فِي عَيْشِهِ رَفْغٌ أَيْ سَعَةٌ وَخِصْبٌ Ve bedende uyluğun dibine denir ki kasık taʹbîr olunur. Ve mutlakan bedende çirk ve kîr müctemiʹ olan büklüm yerine denir ki kîr yatağı taʹbîr olunur; râ’nın zammıyla da zebân-zededir; cemʹi أَرْفَاغٌ [erfâġ] ve رُفُوغٌ [rufûġ] gelir. Ve yumuşak nesneye denir; yukâlu: تُرَابٌ رَفْغٌ وَطَعَامٌ رَفْغٌ وَكِلْسٌ رَفْغٌ أَيْ لَيِّنٌ

Vankulu Lugatı - الرفغ maddesi

اَلرَّفْغُ [er-refġ] (râ’nın fethi ve fâ’nın sükûnuyla) ve

اَلرُّفْغُ [er-rufġ] (râ’nın zammı ve fâ’nın sükûnuyla) Vâhidi.

اَلرَّفْغُ [er-refġ] (râ’nın fethi ve fâ’nın sükûnuyla) Maʹâşta vüsʹat olmak.